Ik: Hey Tom, gaan we frit eten?
Tom: Ja. Alee dan.
Tom: Zullen we eens naar dat ander gaan? Daar zijn we nog niet geweest.
Ik: Klinkt als een plan.
Daar aangekomen, terwijl Tom aan het bestellen is, zie ik iets tussen alle andere vlaggen en papiertjes …:
Ge kunt hier eten tot 13hrs. Vanaf 16hrs zijn we terug open.
Het was toen 12.55hrs.
Ik: Mijnheer, kunnen we dat hier nog opeten?
De mijnheer doet raar. De mijnheer krijgt verschrikkelijk arrogante trekskes. De mijnheer spreekt:
“Awel, daar antwoord ik nu eens niet meer op se.”
Wij, Tom en ik dus, met twee, beiden, staan daar met een mond vol tanden, niet goed weten of we dat nu juist goed gehoord hebben.
De mijnheer gaat verder:
“Ge kunt toch lezen eh?!”
Toen zijn we zonder er nog veel woorden aan vuil te maken buiten gestapt en in een goei frituur met een vriendelijke mijnheer frit gaan eten.
Ik had zoiets nog nooit meegemaakt. De manier waarop man.
blog comments powered by Disqus