Subscribe to RSS Feed
Twitter
HIRE ME! home  archives  about  blogroll

Universitair Ziekenhuis Antwerpen (UZA)

20 Sep 2007

Ik ga beginnen met de conclusie: Stront-ziekenhuis. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Dat dat kan, daar kan ik met mijn verstand niet bij. Ik zal me ook bij deze al excuseren omdat hetgeen wat komt misschien een beetje onsamenhangend-in-het-rond-getyped klinkt, het punt ligt op dit moment nogal gevoelig.

Om echt alles te vertellen dat gaat niet. Mijn Sien heeft daar eigenlijk feitelijk 2 dagen en half met ons Mila (1,5 jaar) gezeten en ze hebben die daar letterlijk laten zitten. Er is niks gebeurd. Als mijn lieftallige niets vroeg, gebeurde er ook niets.

Koortsstuipen, ja dat wisten we al. Verder onderzoek zeggen ze dan. Als ge het mij vraagt moet ge ze dan ook onderzoeken. Ze moesten urine hebben, daar was ook wel aanleiding voor. Dat gaat dan echt moeilijk, ze plakken daar een zakje aan mijn allerliefste dochtertje en verwachten dat die dan maar direct pipi doet. Niet dus. Ons Mila die wou niet zolang dat zakje dat daar hing. Uren wachten voor 3 druppels.

Als dat zo lang duurt, ik zou dan met die paar druppels zo veel mogelijk onderzoeken doen als mogelijk is. Ook niet dus. Het ging een beetje zoals dit:

zakje, pipi doen, we gaan dit onderzoeken, ah niks, oh, dit kunnen we ook nog onderzoeken, zakje, pipi doen, ah niks, oh, dit kunnen we ook nog onderzoeken, zakje, pipi doen, ah niks, euh wat nu?

Gisteren. Ze zeggen we vinden niks, ze mag naar huis. Later op de dag denken ze ah? (zie boven). Ze mag toch niet naar huis. Nog wat later, ze mag waarschijnlijk naar huis, efkes wachten op de dokter.

Die dokter hebben we dus niet meer gezien. Ik ben rond 21.15hrs naar die verpleegster gegaan (die zat daar gewoon op hare stoel), die zag mijne kop: “ah mijnheer ik kom direct, het is nu al wel laat, wilt ge nog naar huis?”

euh? COME AGAIN?

Wij dus naar huis, een doodgewoon zalfke meegekregen dat we dan eigenlijk al sinds 2 dagen hadden kunnen gebruiken, bla bla … miljaar ik kan blijven typen.

Vandaag zijn ze dus terug naar het ziekenhuis gegaan, terug een zakje (go figure!) en zonder resultaat teruggekeerd.

Morgen gaat mijn Sien met ons Mila naar een echte kinderarts.

blog comments powered by Disqus